ՏԱՍ ՄԻԼԻՈՆ ՍՐՏԵՐ

Փոքրիկ,

չքնաղագեղ,

գեղեցիկ

ու տխուր երկիր…

Սարսափից սառած

Արնաքամվում ես:

Ու լուռ աղոթում.

Կոտրված սրտով

Հրեշտակներ ուղարկում երկինք:

Այսօր էլ, ինչպես դար առաջ,

Աշխարհը խորամանկ լռում է,

Թերթում է տետրերը իր հին,

Հաշվապահական նոր ֆարմաններ գրում:

Նրան պետք չես դու `

խիստ լեռների երկիր, 

Ճակատում կապտած դեմքերով այրերով,

Հարյուրավոր հայրազուրկ երեխաներով:

Կտոր առ կտոր,

Դարեդար,

Շնագայլերն են մասնատում հոգիդ հնամյա:

Եւ նորից վեր հառած,

Պաշտպանում են քեզ զավակներդ

Մինչ վերջին կաթիլը որդիական արյան:

Մայր իմ Հայաստան,

Լուռ, անմխիթար,

Խոնարհումս ուժիդ, քնքշությանդ առաջ:

Ու որերորդ անգամ կրկին,

Պայքարում ես մինչև վերջ,

Զոհվում  են որդիներ, դուստրեր,

Դու մենակ չես,

Քեզ համար են բաբախում

Տաս միլիոն հայի սրտեր:

Ու պատերազմը նրանց

շեմն է վերջին:

Պայքար տաղանդով,

Սրտով

Ու խելքով,

Ու թող որ բոլորը լսեն`

Տառապում է Հայաստանը:

Ցնցվում է Մոլորակը

տասը միլիոն սրտերի զարկից հրապարակների:

23.10.2020 թ    .

թարգմանեց՝  Գոհար Աբուեան