Тие во својата основа го тематизираат на проблематски начин прашањето за потеклото и припадноста кон татковината, инаку, на латински јазик, означена со зборот Патриа ( во нам поблиските, бугарски и руски јазик, позната како отечество, додека во соседниот српски јазик – како отаџбина).
Покрај тоа, во словенските јазици, е воспоставена уште и дополнителната терминолошка, симболичка и концептуална разлика, помеѓу сродните термини:
а) Отец - источник на се’ (Библија), генератор на припадност,
трансмитер (Деус Патер)
б) татко – семеен, биолошки родител
в) Фалус – симболички татко / поредокот (Лакан)
Нашето истражување, како и обидот за типолошка согледба има свој посебен мотив и своја оправданост особено на Балканот – како културолошки простор, значајно предодреден од постоењето на предоминантно патријархално (и прилично патриотски одредено) општество.
Покрај оваа, културолошки воспоставена , патријахрална матрица, типична за епскиот менталитет на Балканот, во воведнот дел од овој прилог, би сакала да укажам и на постоењето и односот кон симболичкиот татко во книжевноста – олицетворен во самата книжевна традиција, поточно, во ликот или ликовите на
Сайтът PlovdivLit е творчески продукт на фондация „Пловдив ЛИК” и е обект на авторско право.
Поставянето на хипервръзки към сайта, към издания, рубрики и конкретни текстове в PlovdivLit е свободно.